پاییز زیباست

 

همیشه سبز مى خشکد

    همیشه ساده مى بازد

            همیشه لشکر اندوه

                  به قلب ساده مى تازد

                                                من آن سبزم که رَستن را

                                                               تو آخر بردى از یادم

                                                                         چه ساده هستى خود را

                                                                                           به باد سادگى دادم

به پاس سادگى در عشق

          درون خود شکستم زود

                   دریغا سهم من از عشق

                            قفس با حجم کوچک بود

درونم ملتهب از عشق

         برونم چهره ایى دم سرد

                 ولى از عشق باختن را

                            غرور من مرمت کرد

                                                  به غیر از "دوستت دارم"

                                                           به لب حرفى نشد جارى

                                                                        ولى غافل که تو خنجر

                                                                                     درون آستین دارى

                          طلوع اولین دیدار

                                    غروب شام آخر بود

                                                سرانجام تو و عشقت

                                                           حد یث پشت و خنجر بود!...