آشنا

یادته تو اون روزهای کودکی

نامه می دادیم ما به هم یواشکی؟

یادته خونه می ساختیم روی آب

با یک کاغذ و یک سقف پولکی؟

همیشه می خندیدم از ته دل

یادته گریه می کردیم الکی؟

تو می گفتی مثل باغ غزلی

من می گفتم مثل باغ میخکی

هیچ کسی نمی تونست ما رو از هم جدا کنه

حالا با هر کلکی

آره بچه بودیم و مست خیال کودکی

اما عشقمون نبود دروغکی

حالا اما دیگه ما بزرگ شدیم

می دونم بی دل شدی راست راسکی

تو می گی خشکیده باغ غزلت

ولی تو هنوز یک باغ میخکی

**

تو با منی هر جا برم مهر تو بند جونمه

عشقت نمی ره از سرم تو پوست و استخونمه

یک دم اگه نبینمت یک دنیا دلتنگت می شم

نگاه دریائی تو آبیه روی آتیشم

واست دلم واست تنم واست تموم زندگیم

از تو دوباره من شدم با تو تموم شد خستگیم

نم نم بارون چشام گواه عشق پاکمه

هم نفس قسمت من دوستت دارم یک عالمه

قشنگ ترین خاطره هام با تو و از تو گفتنه

آرامش وجود من صدای تو شنیدنه

آرامش وجود من صدای تو شنیدنه

قشنگ بود نه من که از این شعر خوشم اومد.