نازنینم

تو تا به حال با تمام کلامت شعر زیبای نگاهت

همه حرفات رو به من می گفتی

اما من غافل از این حس لطیف

که تو هر دم لفظ احساست را می گفتی

حال من هم مثل تو میخوانم

حس احساس وجودم را

سعی بر آن دارم که بگویم آنچه را تا حال در دل داشتم

چون تو را همره خود میدانم

پس توانایی گفتن دارم

آنچه را اسرار دل می پندارم

حال گویم چون تویی همرازم

ای که همراز منی  ناز منی

تو با اون نگاه پر معنایت

دلمو به عمق دریای ستایش بردی

آری تو اگه خواسته و نا خواسته رفیق من شدی

اما من با همه وجودم عاشقت شدم

نمی دونم اون چه حسی بود ولی

اینو خوب می دونم که اونو با هیچی تو این دنیا عوض نمی کنم

تو اینو بشنو که من دوست دارم یه عالمه

اما هر چی پیش بیاد بدون که تقدیر منه

اونی که اون بالاهاست تقدیر و رقم می زنه

پس بدون ما همه مهره های بازی اونیم

خودمون کم بتونیم رو حرف اون حرف برنیم

پس بیا با هم نظاره گر باشیم

ای عزیزترینم , نازنینم

ای که نیستی در برم اما بدان ای سرورم

گر چه نیستی در برم اما تو هستی در وجود و در تنم

قکر تو یکدم مرا از تو جدا نمی کنه

یاد خاطراتت مرا یکدم رها نمی کنه

نازنینم ای صمیمی ترینم

تا به کی من این جدایی را تحمل باید

تا به کی مانم به راهت تا بیاِی در برم

ای تو تنها مونس و یار دلم

من به غیر از تو ندارم همدلی

پس اجابت کن تو هر چه زودتر

این مراد همدلی را دلبرم

زهرا جون