شمع امید

یا رب آن شمع امیدم باد زد بی نور شد

من که با او مهربان بودم چرا رنجور شد

ای گل باغ وفا با من بگو از ماجرا

کان چه بادی بود آمد چشم دل هم کور شد

سختی هجران کشیدم در فراق آشنایان

وصل نا ممکن که دیدم صبر نا مقدور شد

گریه می کردم دلم خون بود و چشمم پر ز اشک

دید یارم چشم خونبار مرا مسرور شد

صبح از پایان تاریکی نویدم می دهد

نور با رنگی دگر در چرخش منشور شد

هر چه بود آنروزها از تلخ و شیرینش گذشت

گر چه یادش تا ابد در خاطرم منظور شد

زهرا جون