می شد

می شد از بودن تو عالمی ترانه ساخت
کهنه ها رو تازه کرد ، از تو یک بهانه ساخت

با تو می شد که صدام همه جا رو پر کنه
تا قیامت اسم ما قصه ها رو پر کنه

اما خیلی دیر دونستم تو فقط عروسکی
کور و کر بازیچه باد، مثل ک باد بادکی

دل سپردن به عروسک منو گم کرد تو خودم
تو رو خیلی دیر شناختم، وقتی که تموم شدم

اگه دست رفیق دستام، نه شریک غمم بودی
واسه حس کردن دردام خیلی خیلی کم بودی

توی شهر بی کسی هام تو رو از دور میدیدم
با رسیدن به تو افسوس به تباهی رسیدم

شهر بی عابر و خالی،شهر تنهایی من بود
لحظه شناختن تو لحظه تموم شدن بود

مگه میشه از عروسک شعر عاشقونه ساخت
عاشق چیزی که نیست شد،روی دریا خونه ساخت
زهرا جون