چه بهتر بود رک بودی و امشب فاش می ماندی همان اول که گفتم نازنینم باش می ماندی مراتنگ دو راهی کاشتی امشب نمی دانم که می مانی ، نمی مانی ولی ای کاش می ماندی مردد مانده بودم می توانی مهربان باشی؟ به قلبم وعده دادی میتوانی، پاش می ماندی تمام دلخوشی من دمی با تونشستن بود چه می شد لحظه ای آرام وبی پرخاش می ماندی انیس کوله باری از تغزل های غمگینم توبا این مرد و با این درد بی همتاش می ماند
زهرا جون
پنجشنبه 20 آذرماه سال 1382 ساعت 06:07 ب.ظ
کاش شعر رو مثل شعر می نوشتی، احساس خوبی داری...قدرشو بدون